Mikropłatności to zjawisko powszechne w nowoczesnych grach – zarówno mobilnych, jak i komputerowych. Gracze mogą kupować skórki, przedmioty, walutę, ulepszenia – często za niewielkie kwoty. Ale czy ten model jest uczciwy?

Z jednej strony, mikropłatności umożliwiają granie za darmo – wiele gier jest dostępnych w modelu free-to-play i zarabia właśnie na drobnych zakupach. Gracz sam decyduje, czy chce wydać pieniądze. Przykłady to „Fortnite”, „League of Legends” czy „Clash Royale”.

Z drugiej strony, niektóre gry stosują agresywne techniki monetyzacji – ograniczenia czasowe, systemy losowe (tzw. lootboxy), które przypominają hazard, czy też „pay-to-win”, gdzie płacący gracz zyskuje przewagę.

Szczególnie niepokojące jest kierowanie takich mechanik do dzieci i młodzieży, którzy mogą nie być świadomi konsekwencji finansowych. Rodzice często są zaskoczeni wysokimi rachunkami za zakupy w grach mobilnych.

Mikropłatności wywołały wiele kontrowersji – niektóre kraje (np. Belgia) wprowadziły regulacje ograniczające lub zakazujące lootboxów.

Czy mikropłatności to pułapka? Niekoniecznie – jeśli są przejrzyste, uczciwe i nie wpływają na balans gry, mogą być akceptowalną formą wsparcia twórców. Jednak wymagają świadomości i odpowiedzialności, zarówno ze strony graczy, jak i deweloperów.